Nie zniewolisz mojego umysłu, nigy
Nie okiełznasz wiatru
One będą zawsze wolne
wolne jak ptaki, które mkną po niebie
niebo to ty
jestem w labiryncie, z którego wyjść nie chcę,
jesteś wszystkim
jesteś wczorajszym zachodem dzisiejszym porankiem,
jutrzejszym nie wiem
jesteś moim niebem
jesteś moim wszystkim,
zatracam się w tobie
w każdej godzinie
już inaczej nie umiem
to ja właśnie
nago stoję przed tobą
przyjmiesz moją niewinność
oddaję się tobie…
Otulona smutkiem
W pięknym słonecznym dniu odganiam demony przyszłości
Łzami toruję im drogi
Oczy mgłą zasłonięte nic już nie chcą widzieć
Zamknęłam uczucia w sobie
Świat nie jest już taki kuszący
Samotność wdziera się wszędzie
Promienie słońca parzą
światło razi źrenice
Ciemność przeraża
wiatr smaga policzki
Fale dławią emocje
Przeminęło wczoraj
Nie ma już jutra.
Cichutko, za oknem ledwie brzask się budzi
delikatnie mgła opada nocna
niewidzialnie jak trzepot skrzydeł
witasz mnie pocałunkiem o poranku
rysujesz drogi na moich ramionach spragnionymi palcami
wytyczasz trasy naszych spotkań dłońmi
zapachem kawy tej jedynej, porannej budzisz moje zmysły
zapraszasz do krainy w której chcę się zapomnieć
zanurzasz dłonie w moich rudych włosach
wyczesujesz sny z jeszcze sennych marzeń
nasze usta zbliżone do brzegów filiżanki znów się spotkają
o świcie, jak zawsze.