W emocjach, bez granic,
w pogoni za nierzeczywistym
w codziennym, niecodziennym
w nieistniejącym niebycie.
W lustrzanym odbiciu
zniekształcone prawdy
śmieją się na głos
z niewinnych uczuć.
Już nieobecne
już dawno bo przecież
na drogach bez celu
zakrętów bez liku.
Są ale nie ma
były lecz niepewne
nie będzie ich jutro
bo nie było nigdy.
To wyobraźnia popłatała figle
ale dlaczego
za co to zrobiła
przecież nie dotknełam
jej strun już napiętych.
Może nie będzie
Może już odejdzie
w swoją stronę marzeń
których też nie było.