Dlaczego mi to robisz?
Nic nie rozumiem!
Serce moje krwawi
Kochany!
Pustka i cisza wszedzie,
Mrok ogarnia mój umysł
Zapadam się w odchłań rozpaczy.
Dlaczego krzyczę przez zamknięte usta!
Dlaczego?
Może coś zrobiłam złego naszym spotkaniom
Może zbyt wiele mnie wokół Ciebie!
Odejdę, tylko powiedz
Odejdę Kochany
Zamilknę na zawsze, gdy zechcesz!
Tyle planów
Tyle pragnień, miłość
We dwoje ona i on
Na plaży zaręczyny
Pierścionek w moszelce ukryty
W tle ktoś gra melodię
świadek ich szczęścia.
Los potoczył ich razem
W czarnych lokach jej włosów
Utonął jego smutek
by zamienić się w radości.
Przyszły dni, które szare
Rozgościły się dumnie
I zasiadły do życia
Wspólnym z nimi go czyniąc.
Czy tą burzę przetrwają
Pozostaną na drodze
Plaży szlakiem wyryte
Mewy przypieczętowały, a fale zabrały.
Teraz on myśli
czy tych lat kilka wspólnych
Czy to wszystko przetrwamy
W szarym życie ogrodzie
W którym zblakły kolory.
Czas się zatrzymał,
Dech w piersi zaparło
Od wzruszeń.
Dugo tłumionych,
Głęboko ukrytych,
Skrywanych przed światem, przed sobą.
W oczach zatopionych,
W ich szmaragdu kolorze
Na złotym obłoku uśpione czekały.
Cały świat co przeciwko
Murów tysiąc postawił
Dzisiaj poległ, runął.
Czy to prawdą być może
Nieoczekiwane,
Delikatne,
Piękne.
Wrażliwości nicią
Tkane tak subtelnie
Wśród promieni słońca,
Które towarzyszem Ich spotkań się stało.