… dzisiaj wymknąłeś się tak wcześnie
nim otworzyłam oczy
aromat kawy tylko pozostał
świadek twojej obecności
i jakoś dziwnie na policzku
ciepło czułam cały dzień
od pocałunku na do widzenia
słońce z wiatrem mnie przywitało
list przyniosło
że dzisiaj jeszcze się spotkamy
może przed zachodem
może wschodem słońca
tak jak lubisz
w jego rudym blasku
czarne z zielonym oczy
wpatrzone będą w siebie
zbierzesz łzy z pajeczyny
ja sznur pereł nawlokę
dla ciebie i dla mnie
na zawsze
Jeszcze w krainie snów, jeszcze chwileczkę
poczekaj dniu nim otworzę oczy, niech jeszcze
może snu tego przypomnę sobie chociaż kawałeczek.
Tak otulona wspomnień czarem, tęsknie za nocnym spacerem
w chmurach zasłonie, przy blasku księżyca.
Jeszcze chwileczkę zaczekaj na mnie, nie wybudzaj zmysłów,
one jeszcze drzemią zatopione w poduszkę z ciężkimi powiekami.
Już ranek, jesteś jak zawsze zapachem kawy mnie witasz
delikatnym muśnięciem w policzek jeszcze mnie nie budzisz
czuję jak patrzysz, jak śpię jeszcze słodko
wybudzam się lekko, przeciągam tę chwilę na pograniczu snu i jawy zwieszoną.
Już czas, już czas, już dzień się upomina o mnie i o nas.
Zaczekaj jeszcze, zaczekaj chwileczkę dniu słoneczny, zaczekaj.
Tak, jeszcze ciepły, ciepłem poranka.
Osobno wpatrzeni w ten sam kierunek.
Poranna rosa tęczowo spogląda w jeszcze zachmurzone niebo.
Tak obudzeni choć senni troszeczkę, dzień zaczynanym
jaki on będzie to od nich zależy.
Czy radość wypełni godziny rozstania?
Czy smutku odejdą już chmury?
Czy skrzynka na listy będzie dzisiaj pełna?
Tęsknimy do siebie, czekamy na chwilę – spotkania.
W dnia blasku, o poranku, w południe i wieczór.
Gdy już zapada zmrok, co przyniesie?
To od nas zależy.
W snu marzeń spowici
jak kołderką co ciepła, pachnąca okryci
na magicznej poduszce nasze smutki ułożę z odrobinką radości.
Dzień dobry, dobranoc tęsknoto.