Może za trzy grosze?
Nie jestem majętny, wiesz przecież dobrze
ale zapłacę.
Może za trzy grosze w końcu
Twoją twarz zobaczę,
zamyśloną skupioną jak lubię.
Będę w dal patrzyła
ale na horyzoncie widzieć tylko Ciebie
będą moje oczy.
Ich zielone tęczówki zatopią się w Tobie,
nikt nie zauważy!
Nikt niczego nie pozna
tylko my, ty i ja we dwoje
iść będziemy spojrzeniem w tym samym kierunku
zatopieni w swych oczach…
Zjawiłeś się niespodziewanie na moim niebie
jak mgła otoczyłeś moje zmysły niczego nie widzę
jestem tylko ja i ty na tej jednej wyspie
może są piękniejsze
może innych tysiące słońc co rano świeci
może iskier więcej nad głowami mruga
może
jak piasek na plaży naszych spotkań nie zliczy nawet wiatru liczydło
jak wschodów i zachodów w każdy dzień jest wiele naszych rozstań są świadkiem
naszych razem nadzieją
wczoraj dzisiaj i jurto tylko do nas należy na zawsze
kiedy tylko zechcemy
kiedy zegar wybije sekund minut tysiące co połączą nas w jedno
w niwecz pustkę obróci czas który pędzi który nas porywa
jak mgłą mnie otoczyłeś i jestem.
Czy się jeszcze spotkamy?
Czy się odnajdziemy?
Mgła otoczyła przestrzeń i przykryła słońce.
Spacerkiem się przemykam pomiędzy myślami pachnącymi nocą.
Gdzieś błądziły znowu moich marzeń ścieżki.
Wcześnie obudziły zmysły jeszcze śpiące.
Dnia wschodu otwarły ramiona zapraszając mnie tutaj.
Ciepły piasek wyspy,
ślady stóp, które pierwsze dzisiaj tędy przeszły zachęcając do zwierzeń.
Czy się skuszę?
Oj, nie wiem.
Czy zaufam ponownie?
Czy się oddam bez reszty?
Czy mój świat znów powierzę w Twoje ciepłe ramiona?
Tego nie wiem.
Być może.
Może kiedyś, ktoś znowu gdzieś zapuka, otworzę, powiem wejdź proszę, zostań.
Jeszcze nie wiem.