Czas się zatrzymał,
Dech w piersi zaparło
Od wzruszeń.
Dugo tłumionych,
Głęboko ukrytych,
Skrywanych przed światem, przed sobą.
W oczach zatopionych,
W ich szmaragdu kolorze
Na złotym obłoku uśpione czekały.
Cały świat co przeciwko
Murów tysiąc postawił
Dzisiaj poległ, runął.
Czy to prawdą być może
Nieoczekiwane,
Delikatne,
Piękne.
Wrażliwości nicią
Tkane tak subtelnie
Wśród promieni słońca,
Które towarzyszem Ich spotkań się stało.
Czy to majowo?
Czyżby, za oknem kolejny raz deszcz
łzy mieszają się z jego kroplami,
chmury rozgościły się na niebie
i przeganiają słońce.
Czy to wiosennie?
Tak, przecież właśnie zakwitły bzy
fioletem i bielę przyozdabiją
swe zielone liście.
Czy to na pewno byłeś ty?
Chyba tak,
bo moje ciało drżało
od twojego dotyku.
Czy jeszcze jesteś?
O nie już dawno poszedłeś
tylko chłód został spotkania.
Co robisz?
Nic tylko to układasz,
jak się uda to może
podasz mi instrukcję.
Czy chcę tego?
Nie, wolę tak jak jest
mimo, że …
może tak ma być!
O tak, dzisiaj
Jestem Twoją odskocznią,
Gdy zechcesz
A gdy nie potrzebujesz…
Jestem bardzo daleko
Taka nieznajoma
Po co?
To moje zapytanie.
Jestem ale przecież nie muszę
Jestem niepotrzebna
Po co?
Oj, oszustwo przecież wszystko wiemy
Czy możemy
Nigdy nie możemy
Po co ? Tyle oszustw, zbyt wiele
Kłamstw, obietnic, zapewnień
Każdy ma swoje życie
Przecież wiemy.
Więc po co to wszystko
Tyle delikatności
By później brutalnie powiedzieć poczekaj,
Nie teraz
Odejdź.
Nie przeszkadzaj, nie mogę.
Więc przytul dzisiaj głowę do swojej miłości
I …
Nie obiecuj niczego, nie zapewniaj o niczym.
Zamknę oczy.
Niech nie rozprasza cię ich zieleń…