Czy ty myślałeś że szczyt moich marzeń to będzie samotność

samotne dni choć piękne nie widzę

samotne noce tak czarne, że strach mnie przeraża

jestem sam

od tak dawna

nikt nie dotyka mojej twarzy

nie widzi moich łez na bladych policzkach

tylko czas obok mnie płynie i drwi sobie ze mnie

dlaczego pyta

po co

co się stało z twoimi marzeniami, planami

przepadły na wieki

nigdy już nie poczujesz tej pierwszej pieszoty

tego drżenia

gdy koniuszki palców dotykają się nieśmiało

gdy oczu kolory mieszają się jak tęcza

serca przyspieszają od jednego muśnięcia

nigdy już nie poczujesz

odejdź lepiej na zawsze, naiwna.

Panta Rhei

Tyle pytań o przyszłość

deszcz zmywa łzami po szybie

stuka, zacina, szumi szarością

wszystko przemija.

Tylko nasze dyskretne spotkania

na białym piasku plaży

w okna słonecznych zasłonach

w kolorze lazurowego nieba.

W otwartej linii horyzontu

widnokręgu przemijania

jesteśmy mimo wszystko,

mimo burz i niepowodzeń.

Na krótkie chwile kradzione po cichu

nasączone tęsknoty czerwcowego wieczoru

skąpanego w jaśminu płatkach i zapachu

ciepłym i odurzającym jak miłość.

Otuleni tą chwilą przemijamy cichutko

obok siebie i razem i osobno i mimo

czas wciąż płynie i nas porywa ze sobą

i nie pyta czy chcemy, czas przemija.

Dzisiaj

Wczoraj już nie istnieje

jutro nie wiadomo

dzisiaj tylko się liczy

pamiętasz dzisiejszy dzień

jak pochmurne niebo my widzimy słońce

jak dwie filiżanki kawy biały i czarny aromat się przenika

jak dwoje tak różnych

tak spragnionych istnień dzisiaj i na chwilę

jutra już nie będzie

tylko dzisiaj się liczy

tylko teraz kochany czekany intymny nieznany

przy małym stoliku wśród tłumu siadamy

nikt nas my nikogo

tylko dzisiaj na zawsze zostanie.