Czy jeszcze kiedyś?
Czy to się zdarzyło?
Czy już stracone?
Jeden krok za daleko,
jedna myśl co uciekła,
jeden gest co przekreślił
wszystko?
Czy było warto?
Czy to musiało
właśnie się wydarzyć
wymknąć, skrywane.
Między linijkami,
w nut kilku brzmieniach,
w barwach obrazów,
w bieli niezapisanej stony,
którą można czytać.
Czy jeszcze kiedyś
w plątaninie zmysłów
ona odszuka
kilka odpowiedzi?
Czas już
już czas
na co
na pożegnanie kochany
wspólny pociąg i przejazd
to końcowa stacja
dla mnie
jesteś wolny
natchniony, tak jak chciałeś od zawsze
kul u nogi nikt nie chce
idź swą droga bo dobra
zatrzymaj
tylko to co dobrego cię ze mną spotkało
resztę wyrzuć, zapomnij
jedź w góry do góry
nie patrz wstecz, nic nie żałuj
nie powracaj już tutaj
rozdział ten jest skończony
jest zamknięty
otwórz nowy, gdzie wiatr wciąż popycha do przodu
twoje myśli co wolne
twoją wolność co wolna
nie zatrzymam cyklonu
w jego oku się schowam
a gdy przedzie odejdę
ja odejdę na zawsze …
Pogubiłam się w mojej miłości
poplątałam ścieżki
jeszcze wczoraj inna
dzisiaj już nie wiem
czy i gdzie jestem
drogi się rozeszły
nie było ciebie
moje serce pękło
łez potok zrosił blade policzki
gdzie byłeś
krzyczała moja dusza
gdzie jesteś
wołam
może się jeszcze odnajdziemy
może w dnia ciemnościach
może w świetle nocy
pod powiekami szczęścia
może zbudujemy jeszcze zamek na piasku
schronienie dla dwojga
jestem i mnie nie ma