Czy nastąpi?
Czy to jeszcze możliwe?
Czy ta bajka istnieje?
Gdy myśl rozgrzewa, gdy wzrok rozpala,
gdy dotyk pali, pocałunek roztapia.
Czy ciąg dalszy nastąpi?
Odpowiedz.
Jestem,
Jesteś?
Opadają uschnięte liście choć lato jeszcze jest w pełni.
Ciało drży przy każdym oddechu,
jeszcze ciepłe strony otwierają swoje tajemnice.
Jeszcze niezapisane, a już nasze.
Jeszcze nie popełnione, a już zapomniane.
Kolorowa tęcza zmieniła się w szrość.
Czy ciąg dalszy nastąpi?
Odpowiedz!
Cichutko, za oknem ledwie brzask się budzi
delikatnie mgła opada nocna
niewidzialnie jak trzepot skrzydeł
witasz mnie pocałunkiem o poranku
rysujesz drogi na moich ramionach spragnionymi palcami
wytyczasz trasy naszych spotkań dłońmi
zapachem kawy tej jedynej, porannej budzisz moje zmysły
zapraszasz do krainy w której chcę się zapomnieć
zanurzasz dłonie w moich rudych włosach
wyczesujesz sny z jeszcze sennych marzeń
nasze usta zbliżone do brzegów filiżanki znów się spotkają
o świcie, jak zawsze.
Cichutkie dzień dobry – szeptem odpowiadam, nim się spostrzeżesz już mnie tu nie będzie.
Może odrobinkę kawy upiję z kubeczka, po tym tylko poznasz moją subtelną obecność.
W ciszy myśli układam – tyle się zdarzyło, wokół nas świat się zmienił.
Słońce świeci, gdy ciemno, mój spokój jest twoim.
W zaciszu naszego raju splatamy dłonie żeby już nigdy się nie rozłączyły.
Razem choć wciąż osobno ten sam kurs obieramy.
Przytul mnie dzisiaj mocno, ogrzej moje zmysły, otul moje serce swoim cichym dzień dobry i pozostań na zawsze, jeśli zechcesz?