Pierwsze promienie słońca
Pierwszy znak, że dzień się rozpoczyna
przebudzeniem.
Pierwszy dotyk ciepła na skroni
otwarcie powiek zaspanych
nocnymi.
Pierwsze spojrzenie na wschód
zatonięcie w jej blasku
jeszcze ciepła.
Tak rozgrzana miłością
i tęsknoty marzeniem
zaistniała.
Tak wciąż czeka na jawie
z powiekami zasłoną
bystro patrząc.
Czy się jeszcze pojawi
czy ten dotyk poczuje
czy popatrzy i powie
dzień dobry o wschodzie.
Tyle pytań o przyszłość
deszcz zmywa łzami po szybie
stuka, zacina, szumi szarością
wszystko przemija.
Tylko nasze dyskretne spotkania
na białym piasku plaży
w okna słonecznych zasłonach
w kolorze lazurowego nieba.
W otwartej linii horyzontu
widnokręgu przemijania
jesteśmy mimo wszystko,
mimo burz i niepowodzeń.
Na krótkie chwile kradzione po cichu
nasączone tęsknoty czerwcowego wieczoru
skąpanego w jaśminu płatkach i zapachu
ciepłym i odurzającym jak miłość.
Otuleni tą chwilą przemijamy cichutko
obok siebie i razem i osobno i mimo
czas wciąż płynie i nas porywa ze sobą
i nie pyta czy chcemy, czas przemija.
Czy jeszcze potrafimy
Czy tak po prostu
Te kolory
Czy słów nam nie braknie
Czy umieć będziemy
Wyjść na spotkanie
Patrzeć prosto w oczy
Uchwycić ten moment
Zapamiętać na zawsze
Ten zapach
Ten świat wokół nas
Obrazów tysiące
Chwycić dzień i
Zatrzymać